خَرگوش پستانداری است علفخوار، از خانوادهٔ خرگوشان (Leporidae) و دارای اندامی شبیه به گربه و گوشهای دراز و لبهای شکافدار. دستهای خرگوش از پاهایش کوتاهتر است. و بسیار تند حرکت میکند، و دارای انواع مختلف است. در حدود ۶ تا ۸ بچه به دنیا میآورد.
در هنگام زمستان به دلیل داشتن پوست سفید پیدا کردن او در برف دشوار است. تغییر رنگ پوست این حیوان ما را به شگفت میآورد یعنی در زمستان سفید شدن پوست این جانور و در تابستان خاکستری یا قهوهای شدن آن. میتوان این خرگوش را مانند آفتاب پرست دانست که او نیز تغییر رنگ میدهد. خرگوش قطبی سوراخهایی به عمق ۲ متر در برف حفر میکند که این مکان جای مناسبی برای مخفی کردن کودکان به هنگام خطر است.
خاستگاه اصلی این جانور اسپانیا و آفریقای شمالی است اما به بعضی از کشورهای دیگر هم مهاجرت کردهاست. این خرگوش گیاهان بومی را میخورد و باعث میشود که سایر جانوران گرسنه بمانند. این جانور همچنین محصولات کشاورزی را منهدم میکند و برای خود سوراخهای زیرزمینی حفر میکند.
خرگوشها بیش از ۴۴ گونهاند (اهلی و صحرایی). رنگ آنها خاکستری و قهوهای است. خرگوشهای دست آموز رنگهای گوناگونی دارند. طول آنها تا ۶۰ سانتیمتر و وزن آنها تا ۵ کیلوگرم هم میرسد. طول عمر آنها تا ۶ سال و دشمنان آنها روباه، مار، عقاب، و انسان هستند. آنها از نوع پستانداران هستند. سرعت خرگوش به ۴۰ کیلومتر در ساعت هم میرسد. خرگوش ماده قادر است که ۵ تا ۸ بچه به دنیا بیاورد.
خرگوشها میتوانند در چمنزار، علفزار، جنگلهای کم درخت، جنگلهای انبوه، تالاب و حتی بیابان زندگی کنند. این جانور به صورت دسته جمعی زندگی میکند. شناخته شده ترین گونهٔ آنها یعنی خرگوش اروپایی در سوراخهایی درون زمین زندگی میکند.
بیش از نیمی از خرگوشهای جهان در آمریکای شمالی زندگی میکنند. همچنین جنوب غربی اروپا، آسیای جنوب شرقی، سوماترا، برخی جزیرههای ژاپنو بخشهایی از آفریقا و آمریکای جنوبی هم زیستگاه این جانورند. به صورت طبیعی نباید در بیشتر بخشهای اوراسیا خرگوش پیدا کرد با این حال هم اکنون شماری از گونههای خرگوش صحرایی در این منطقه یافت میشود. بیشتر خرگوشها در اثر مبادلهٔ بزرگ میان آمریکا وارد آمریکای جنوبی شدند. بیشتر این قاره تنها یک گونه از این جانور، خرگوش برزیلی، را دربر دارد؛ درحالی که بیشتر مخروط جنوبی آمریکا بدون خرگوش است.
خرگوشهای اروپایی به بسیاری از نقاط جهان برده شدهاند.
حفرهٔ بینی خرگوش توسط استخوان نرمی به نای پیوند خوردهاست که تنها هنگام بلعیدن کنار میرود برای همین خرگوشها همواره ناچارند تا از راه بینی نفس بکشند. خرگوشها دو سری دندان پیشین دارند که یکی پشت دیگری جای دارد. به کمک این دندانها است که میتوان خرگوشها را از دستهٔ جوندگان، که بیشتر با آنها اشتباه گرفته میشوند، جدا کرد. کارل لینه ریشهٔ خرگوشها و جوندگان (مانند موش صحرایی، موش، سنجاب، همستر، سگ آبی و …) را در گروه گلیرس رده بندی کرده بود. بعدها تصمیم بر آن شد که این دو دستهٔ جانوری را از گروه جدا کنند آنها علت این همانندیها را تنها در فرایند تکامل جانوران دیده بودند. هرچند، امروزه با مطالعه بر روی DNA و شناسایی اجداد آنان به این نتیجه رسیدهاند که دوباره خرگوشها و جوندگان را به گروه گلیرس مربوط بدانند.
گوشهای بلند خرگوشها که گاهی بلندتر از ۱۰ سانتیمتر (۴ اینچ) هم میشوند، احتمالا برای شناسایی درندگان سازگار گشتهاند. دو پای پشتی آنها بسیار نیرومند است و چهار انگشت دارد اما پنجههای پیشین آنها دارای پنج انگشت است. خرگوش در هنگام استراحت، جانوری کفرو است درحالی که هنگام دویدن بر روی پنجه به این سو و آن سو میرود. برای همین بیشتر، خرگوشها را جانورانی پنجهرو می دانند. اندازهٔ بدن خرگوش میتواند از ۲۰ سانتیمتر (۸ اینچ) و ۰٫۴ کیلوگرم تا ۵۰ سانتیمتر (۲۰ اینچ) و بیش از ۲ کیلوگرم برسد. خز بدن آنها هم معمولا نرم و بلند است و سایههای قهوهای، خاکستری و زرد-قهوهای دارد.
خرگوش جانوری است که همواره شکارچیان در کمین آن اند، برای همین همواره ناچار است از نسبت به پیرامونش هشیار باشد. برای نمونه در بخش مدیترانهای اروپا، روباههای قرمز، گورکن و یکی از وشق ایبری از شکارچیان همیشگی خرگوش اند. خرگوش درصورت روبرویی با یک احتمال خطر، سرجایش خشکش میزند، پیرامونش را نگاه میکند و به دیگر خرگوشها هشدار میدهد. در هنگام هشدار انگشت شست قوی ترش را بر روی زمین میگذارد. خرگوشها میدان دید بسیار گستردهای دارند. آنها برای گریختن از چنگال شکارچی به صورت زیگ زاگ میپرند و درصورت گرفتاری با پاهای پشتی خود محکم بر بدن شکارچی میکوبند. همچنین از دندانهای نیرومندشان کمک میگیرند و با گاز گرفتن تلاش میکنند تا از کشمکش بگریزند.
منبع:آسمونی
کاسکو ها...برچسب : نویسنده : danestany1 بازدید : 127